Virgül Kullanımı ve Konu Anlatımı

Virgül,

Virgül işareti, Fransızca kökenli bir kelime olup, yazılı metinlerde cümlelerin anlamını netleştirmek ve akıcı bir diksiyon sağlamak için oldukça önemli bir noktalama işaretidir. Virgül, cümleler arasında kısa bir duraklama gerektiğini belirtir ve anlam karışıklıklarını önler.

Virgül İşaretinin Kullanıldığı Yerler

Virgül işareti, çeşitli gramer ve anlam ihtiyaçlarına göre farklı yerlerde kullanılır. İşte virgülün kullanıldığı bazı ana yerler:

Arka arkaya sıralanan ve eş görevli olan sözcük ya da sözcük gruplarını ayırmak için kullanılır.

Örnek: Diller, kültürler, inançlar tarih boyunca birbirlerini etkilemiştir.

Bir kelimenin kendisinden sonra gelecek olan kelimeyi anlatmadığını, o kelimenin tamlayanı olmadığını göstermek için kullanılır.

Örnek: Küçük, kanepede otururken ablasına seslendi.

Cümlelerde bulunan ara cümleleri ve ara sözleri ayırmak için kullanılır.

Örnek: Bu güzel kıza gelince, ablasından çok daha becerikli, pek akıllı, pek mütevazı bir çocuktur.

Yazışmalarda yer isimlerini tarihlerden ayırmak için kullanılır.

Örnek: İstanbul, 12 Mart 1948; Kayseri, 9 Haziran 1982

Mektuplarda ve konuşma metinlerinde seslenme kelimelerinden sonra kullanılır.

Örnek: Sayın Cumhurbaşkanı, Kıymetli iş arkadaşlarım.

Yazar adı, eser adı ve yayınevi gibi ibarelerden sonra kullanılır.

Örnek: Orhan Veli Kanık, Orhun Kitabeleri, Dörtrenk Yayınları, Ankara, 2006

Başka bir kişiden alınmış olan bir söz tırnak işareti içinde yazılmamışsa, bu sözün sonunda kullanılır.

Örnek: Bu işin benim başıma geleceğini daha önceden anlamıştım, diyerek oradan uzaklaştı.

Tekrarlanarak yazılmış olan sözcükler arasında kullanılır.

Örnek: Ben, yine ben, sensiz ben.

Cümlenin içerisinde vurgu yapılmak istenilen kelimelerden sonra kullanılır.

Örnek: Böylelikle, istediği her şeyin sahibi oldu.

Özneden sonra uzun devam edecek olan cümlelerde öznenin ardından virgül kullanılır.

Örnek: Bize doğru hızlı adımlarla yaklaşan küçük çocuk, ürkek bakışlarından da anlaşıldığı gibi annesini kaybetmişti.

Kendinden sonra gelecek olan cümleyi anlam olarak yansıtan, özetleyen, pekiştiren sözcüklerden sonra kullanılır. Örneğin, peki, haydi, elbette, evet, hayır ve öyle gibi.

Örnek: Haydi, beraber bahçeye çıkıp kiraz toplayalım.

Cümlede geçen bir düşünceyi kabul ya da ret eden kelimelerden sonra kullanılır.

Örnek: Evet, ben de aynı sizin gibi düşünüyorum.

Ondalık sayıların ondalık kısımlarını ayırmak için kullanılır.

Örnek: 12,5

Hitap edilen kelimelerden sonra kullanılır. Aynı zamanda, cümlede ünlem gibi kullanılmış olan kelimelerden sonra kullanılır ve bu durumda ünlem cümlenin sonuna geçer.

Örnek: Arkadaş, yurdumu alçaklara uğratma sakın!